Pierwszy

Mój pierwszy kochanek

Ciągle zdarza mi się z nim potajemnie spotykać, to już blisko 5 lat. Jest pierwszy w takim sensie, że z nim jako pierwszym po wielu wielu latach wierności poszłam w tzw. tango. 

Jesteśmy ze sobą wciąż bardzo blisko (dzwonimy do siebie, mejlujemy, esemesujemy, spotykamy się), nie możemy bez siebie długo wytrzymać, musimy czuć ten kontakt. Bardzo lubimy swoje "połówki". Spotykamy się razem na brydża, scrabble i wódeczkę, wyjeżdżamy razem na weekendy, na wakacje...
I nie dzieje się nikomu z tego powodu żadna krzywda. Wprost przeciwnie ― nasze związki się zacieśniły, nie wymagamy od swoich partnerów rzeczy, którym nie potrafiliby sprostać. A dla nas obojga to jest bardzo podniecające wyzwanie ― działać dyskretnie, w całkowitej tajemnicy.

Uprawiamy ze sobą seks od kilku już lat i wciąż tego oboje chcemy. Nie zdarza się to co prawda z taką częstotliwością jak w pierwszych latach naszego romansu, ale... 
Kiedy spotykamy się sam na sam to jest jakaś zwierzęca wprost namiętność!!! 
Kiedy poczuję jego wzwód ―  u niego to następuje jak mnie tylko dotknie, a czasem nawet wystarczy mu na mnie popatrzeć ― wstępuje we mnie dzika żądza. Działam na dopingu, jakbym się czegoś naćpała. Chyba dlatego, że jego penis ma cudownie wielkie rozmiary i tak fantastycznie wilgotnieje... Niesamowicie mnie to podnieca.

Jest tylko taka sprawa, że on nie jest długodystansowcem, wszystko ― nie tylko w seksie ― przebiega u niego w tempie ekspresowym. Nie potrafi się na niczym zatrzymać dłużej, żyje w ciągłym biegu. 

Od wspomnianych kilku lat jest na etapie podtrzymywania wzwodu środkami farmakologicznymi, musi wywiązywać się do końca, a raczej ― dotrzymywać mi kroku :) Poza tym ma przecież nie tylko mnie do obrobienia...

Lubię szybki seks, daje mi poczucie jakiegoś tam spełnienia, aczkolwiek wolałabym szczytować po np. 45 minutach czy godzinie. 
Nic to, Baśka, jak mawiał p. Michał Wołodyjowski, wetuję sobie te straty z kim innym. :)