Z cyklu "Kutasy" (1)

Rozkosznie pospieszny

Dobrze znam takiego penisa, który w stanie spoczynku nie jest ładny. 

Znad niedużych jajek zwisa wielki naciek skórny. Rzekłabyś ― wyłącznie skóra.

Nie jest to instrument, na który patrzyłam z przyjemnością, zanim nie doświadczyłam jaki staje się wspaniały we wzwodzie. 

Wtedy objawia się wielka i zaskakująca moc ciał jamistych. :)

Na etapie zdobywania, w stanie najwyższego pobudzenia nadskakuje, wabi, kokietuje, prezentuje swoje wdzięki, domaga się pieszczot, wprost wyłazi ze skóry, aby bardzo szybko dopiąć swego. Potem ma już wszystko w tyle i nieważne, jakie pozostawi po sobie spustoszenie. Żyje chwilą.

Kiedy w podnieceniu wypełni się krwią, powiększa niebotycznie rozmiary, a naprężona skóra napletka sprawia wrażenie przykrótkiej spódniczki. 

W tym stanie kutas jest ciężki jak dobry hantel, ale to też trudno wyważyć, ponieważ łotr sterczy buńczucznie w górę i łypie wyłaniającym się ze swej przykusej skóry oczkiem, z którego śmiało, bez żadnej krępacji, co chwila wypływa kolejna lepka kropelka. 

Ten fantastyczny wał wypełnia dokładniutko pierścień utworzony z kciuka i palca środkowego, czyli grubcior z niego jak ta lala! 

Jest regularnym walcem, głaciutkim, równiutkim na całej swojej powierzchni, nie ma fragmentów cieńszych lub węższych. 

Rozmiar tego genialnego wprost utworu natury wydaje się jednak o wiele większy, optycznie i namacalnie. To wrażenie potęgują wnikające jądra, które w stanie podniecenia chowają się gdzieś do wewnątrz, przez co ma się wrażenie, że ten ci wał bierze początek przy samym odbycie. Długa rura wyczuwalna jest od tego właśnie otworu po kołnierzyk żołędzi. 

W pierwszym momencie pieszczot ściągnięcie przykusego napletka sprawia niejaką trudność, ale potem już jest to łatwe, jak i w przypadku innych penisów. 

Od razu po wytrysku zadowolony z siebie skurczybyk cofa się w bezpieczne miejsce do skórnych pokładów, choć wtedy jeszcze przy obcieraniu spermy widać pośród nich wiotczejącą, uśmiechniętą różową główkę.